Weet jij het soms niet meer?

Weet jij het soms niet meer. Weet jij dat je het anders wilt maar weet je niet hoe?

Denk jij dat je het niet meer kunt? Dat je zelf niet meer weet hoe je uit dit duistere gevoel moet komen?

Voel jij je eenzaam, verloren en ongelukkig? Ben jij innerlijk onrustig en op zoek naar de oplossing?

Zelf kwam ik een aantal jaar geleden op een punt in mijn leven dat ik bovenstaande gevoelens onderschreef. Gevoelens van wanhoop en niet weten hoe dit om te buigen. Van een vlotte krachtige ondernemer voelde ik mij als een toren in elkaar zakken, de ballen die ik zo mooi hoog had gehouden, jarenlang, vielen stuk voor stuk op de grond.

Er kunnen zich situaties in je leven voordoen dat je geconfronteerd kunt worden met deze gevoelens die je weten te overmeesteren. Maar geloof in jouzelf. Geloof in je innerlijke kracht, die jij bezit, om hier zelf uit te komen.

Doe je het helemaal alleen, dat niet, ik ondersteun je met een dagelijkse boodschap. Soms moet je voorbij vertrouwen op je eigen kracht en dieper zoeken naar je innerlijke kracht. Namelijk in je eigen kracht zit ook een stukje ego en dat zit jou vaak plagend in de weg.

Mijn grootste duisternis ontstond toen mijn zoon (15) niet meer kwam. Van de ene op de andere dag besloot hij niet meer naar zijn moeder te willen gaan. Een dieptepunt in mijn leven, groter dan welke andere gebeurtenis dan ook voor mij. Hoe moest dat voor hem zijn? Want dat ik niet met een authentieke jongen te doen had maar een kwetsbaar kind was mij duidelijk. Toch was dit de situatie.

Ik vloog van instantie naar hulpverlener, naar een nieuwe instantie met een vertrouwenspersoon die vanaf een bepaald dieptemoment ondersteunde. Ik las me suf op het internet, bezocht lezingen, symposia en las wetten en artikelen in dit verband. Het gaf me steun en houvast maar het was niet de oplossing voor de duistere gevoelens.

Pas toen ik startte met een cursus in wonderen (foundation for inner peace) begon ik meer en meer lucht te voelen. De cursus geschreven op God maakte ook dat ik het weer liet gaan. Mijn hoofd was te vol, de wil was er wel, de aantrekkingskracht ook maar ik kwam niet door de woorden God heen. Stukje verleden denk ik, samen met de hectiek van de dag en de situatie waar ik in verkeerde.

Een klein jaar later pakte ik het vanuit de aantrekkingskracht opnieuw op en maakte ik daarna ook deze vertaalslag. Ik zocht woorden die voor mij beter bij mij pasten waardoor de tekst mij raakte en ik mee kon gaan in het proces van eerst mijn eigen perceptie zien, daar los van komen en een nieuwe perceptie eigen maken.

Of de situatie is veranderd, nee helaas nog niet, mijn zoon heeft nog geen contact met mij. Maar ik ben wel veranderd en ik kan het beter dragen. Ik kan beter de keuzes maken die goed zijn voor mij en daarom ook goed voor hem. Ik zie in hoeveel hulp ik zocht en dacht te krijgen en nooit kreeg. Hoeveel mensen mij beloftes maakten en niet nakwamen, hoe ik in plaats van dichter bij mij zoon kwam te staan, steeds verder van hem verwijderd raakte, dit onder toeziend oog van jeugdhulpverlening.

Deze verandering gun ik jou ook. Ik gun jou die zon achter de wolken, de liefde achter jouw duistere gevoelens. Natuurlijk is het in de situatie zoals ik die beschreef werken op meerdere fronten geweest, deze training biedt bijvoorbeeld geen directe oplossing voor de brieven die hier nog wekelijks de deur uit gaan naar jeugdbescherming, advocaten, scholen en aanverwanten. Maar de perceptie maakt dat deze brieven vanaf moment dat ik begin te schrijven verlichtend zijn, het versturen simpeler gaat en de inhoud helder en duidelijkheid geeft.

De lichamelijke reacties als een dichtgeknepen keel, een verhoogde hartslag en duizeligheid die er in mij konden ontstaan als ik een mail van bovengenoemde instanties terugkreeg, er een dikke envelop van de advocaat op de deurmat viel of de deurbel die ging met een postbode met in zijn hand een aangetekende brief …..het is er niet meer.

Helemaal nooit meer, natuurlijk zijn er momenten dat ik de trigger voel, maar ik weet wat te doen en hoe te handelen. Ik pak het stukje wat er voor mij in zit uit en ga daar mee aan de slag maar laat het deel van de boodschap, wat mij niet toebehoort, mij niet meer aan het wankelen brengen. Sneller dan ooit kan ik mij herpakken en zie ik het licht in de duisterheid die even voorbij dreef.

Mijn leven bestaat uit liefde, vrede en geluk en dat verdien jij ook.